Encefalopatia hipoglikemiczna

Encefalopatia hipoglikemiczna występuje szczególnie u osób chorych na cukrzycę przyjmujących leki hipoglikemizujące (insulina i pochodne sulfonylomocznika). Neurohipoglikemia jest poważnym powikłaniem leczenia. Występuje szczególnie często u chorych prowadzących niesystematyczny sposób odżywiania się, nieregularny wysiłek fizyczny, z chorobami towarzyszącymi lub u osób przyjmujących leki tj. beta-blokery.

W wyniku spadku stężenia glukozy we krwi tętniczej dochodzi do zmniejszenia przepuszczalności bariery krew-mózg, zmniejszenia procesu glikolizy. Niedobór glukozy powoduje pobudzenie układu współczulnego i wydzielanie katecholamin.

Objawy neurohipoglikemii


Objawy kliniczne manifestują się w przy stężeniu glukozy poniżej 40-50 mg/dl. Mogą poprzedzać je objawy zwiastunowe. Wskutek neuropatii większość chorych nie posiada zdolności odczuwania zbliżającej się hipoglikemii. Do objawów należą: głód, wzmożona potliwość, drżenie mięśniowe, bladość powłok, osłabienie odruchów, drgawki, zaburzenia czucia, przemijające zaburzenia ruchu, zaburzenia myślenia, orientacji, nastroju, pobudzenie ruchowe lub depresja, halucynacje. Przy dalszym postępie choroby może pojawić się śpiączka czy napady padaczkowe.

Naurohipoglikemia może przypominać u niektórych stan po spożyciu alkoholu. Chorzy powinni przede wszystkim nosić przy sobie coś słodkiego lub roztwór z 40 proc. glukozą. W razie utraty przytomności glukozę podaje się dożylnie lub domięśniowo glukagon. Każdy chory powinien nosić przy sobie specjalną tzw. kartę cukrzycową.

Dorota Kozera

Literatura:
1) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ