Krwiak podtwardówkowy

Krwiak podtwardówkowy (łac. haematoma subdurale) powstaje wskutek nagromadzenia się krwi między oponą twardą a oponą pajęczą (w przestrzeni podtwardówkowej). Często towarzyszy mu uszkodzenie kory mózgowej.

Krwiak podtwardówkowy powstaje najczęściej w wyniku ciężkich urazów głowy. Przyczyną krwawienia jest rozerwanie żył zespalających mózgu, które stanowią połączenie pomiędzy powierzchniową częścią kory i zatokami żylnymi opony twardej.

Na utworzenie się krwiaka podtwardówkowego narażone są najczęściej osoby starsze, przewlekle nadużywające alkoholu, chorzy na padaczkę lub przyjmujący leki przeciwkrzepliwe. Krwiaki lokalizują się zwykle w okolicy skroniowej, skroniowo-ciemieniowej i czołowej, rzadziej między półkulami i tylnym dole czaszki.

Na podstawie czasu pojawienia się objawów od wystąpienia urazu krwiaki podtwardówkowe dzieli się na ostre (do 3 dni po urazie), podostre i ostre ( powyżej 3 tygodni po urazie).

Objawy krwiaka podtwardówkowego


Objawy krwiaka podtwardówkowego różnią się w zależności od rodzaju, siły urazu i lokalizacji krwiaka. W przypadku ostrych krwiaków podtwardówkowych mogą wystąpić objawy niedowładu połowicznego ( niemożność poruszania kończynami), zaburzenia chodu, zaburzenia mowy, poszerzenie źrenicy i brak jej reaktywności po stronie krwiaka, spadek tętna, zaburzenia świadomości, napady padaczkowe, śpiączka. Przy krwiakach podostrych występuje najczęściej ból głowy, nudności i wymioty, spowolnienie psychoruchowe, i niedowład połowiczy. Natomiast przewlekły krwiak może nie powodować objawów lub objawy mogą przyjąć postać umiarkowanych bólów głowy, spowolnienia, senności, napadów drgawkowych czy miernie nasilonego niedowładu.

Rozpoznanie opiera się na wynikach badań neuroobrazowych tj. tomografii komputerowej (CT) lub rzadziej śródoperacyjnie.

Leczenie krwiaka podtwardówkowego


Leczenie krwiaka podtwardówkowego opiera się na interwencji neurochirurgicznej. Jeśli nie ma wskazań do operacji chory wymaga jedynie obserwacji i leczenia objawowego (leki zmniejszające obrzęk, antybiotyki, leki przeciwpadaczkowe), a w razie pogorszenia się stanu wykonywany jest zabieg odbarczenia krwiaka.

Dorota Kozera

Literatura:
1) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom I.
2) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.
3) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ