Neurochirurgiczne leczenie drżenia samoistnego

Drżenie samoistne jest zaburzeniem ruchowym objawiającym się drżeniem rąk, rzadziej głowy, głosu, kończyn dolnych. Jak dotąd nie udało się ustalić struktury mózgu odpowiedzialnej za powstawanie drżenia samoistnego.

Zabieg neurochirurgiczny w przypadku drżenia samoistnego jest ostatecznością, kiedy leczenie objawowe nie przynosi rezultatu. Do takiego zabiegu chory musi najpierw zostać odpowiednio zakwalifikowany. Operacji podlega przede wszystkim nasilone drżenie samoistne idiopatyczne bez obecności zaburzeń psychiatrycznych i otępienia.

Do stosowanych metod należą stereotaktyczne zabiegi uszkadzające wzgórze (talamotomia), wszczepianie elektrod, szczególnie w obręb jądra brzuszno pośredniego wzgórza. Zabieg przeprowadzony tą techniką okazuje się skuteczną metodą leczenia tego typu zaburzeń. W niektórych przypadkach wskazane jest jednostronne uszkodzenie wzgórza z drugostronną głęboką stymulacją mózgu, czyli wszczepieniem elektrody stymulującej.

Do powikłań zabiegu należą: krwotok śródmózgowy, niedowład połowiczy, zaburzenia czucia, zaburzenia połykania, zaburzenia mowy.

Dorota Kozera

Literatura:
1) M. Harat: "Neurochirurgia czynnościowa".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ