Neurochirurgiczne leczenie dystonii

Dystonia jest zaburzeniem ruchu, w którym występują mimowolne ruchy skręcające i przyjmowanie nieprawidłowej pozycji części ciała. Dokładna lokalizacja struktur mózgu odpowiedzialnych za schorzenie nie została jednoznacznie ustalona.

Leczenie neurochirurgiczne dystonii stosowane jest jedynie w przypadkach dystonii ogniskowej niepodlegających leczeniu objawowemu, nieskuteczności leczenia toksyną botulinową oraz w postaci uogólnionej.

Najczęstszym zabiegiem jest metoda stereotaktyczna polegająca na umieszczeniu elektrod w obrębie gałki bladej. Elektrody hamują przewodzenie sygnału pobudzającego gałkę bladą dzięki stymulatorowi wszczepionemu podskórnie w okolicy podobojczykowej. Metoda ta przynosi dobre rezultaty, a ponadto w przeciwieństwie do metod polegających na uszkadzaniu struktur mózgu jest odwracalna.

W przypadku zabiegów przebiegających z uszkodzeniem struktur mózgu miejscem docelowym jest wzgórze (talamotomia), szczególnie okolica jądra brzusznego pośredniego oraz uszkodzenie gałki bladej (palidotomia). W tym wypadku zniszczenie w obrębie gałki bladej przynosi lepszy efekt w leczeniu ruchów mimowolnych i daje mniej efektów ubocznych niż w przypadku szkodzenia w obrębie wzgórza.

Do powikłań powyższych zabiegów należą: krwawienie śródczaszkowe, niedowład, zaburzania widzenia połowicznego, zaburzenia czucia, funkcji poznawczych oraz przemieszczenie elektrody czy stan zapalny wynikający z obecności ciała obcego, czyli elektrody.

Dorota Kozera

Literatura:
1) M. Harat: "Neurochirurgia czynnościowa".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ