Objawy kliniczne wodogłowia widoczne są szczególnie u małych dzieci jeszcze przed zarośnięciem szwów czaszkowych. Dochodzi, bowiem do powiększenia czaszki przy zachowanej normalnej wielkości twarzy, uwypuklenia ciemienia.
Ponadto występuje wytrzeszcz gałek ocznych, osłabienie reakcji źrenic na światło, ruchu gałek ocznych, oczopląs oraz brak odruchu mrugania. Pojawia się osłabienie siły i sprawności ruchów kończyn, drgawki, zanik mięśni, wzrost napięcia mięśniowego, zaburzenia wzroku, poszerzenie powierzchniowych żył czaszki. Postępujące nieleczone wodogłowie przyczynia się do zaburzenia i opóźnienia rozwoju psychoruchowego dziecka. W niektórych przypadkach związanych z przewlekłym zapaleniem ucha środkowego występuje gorączka, perforacja błony bębenkowej z ropnym wyciekiem z ucha.
U dorosłych nie dochodzi do powiększenia obwodu czaszki. Gromadzący się płyn mózgowo rdzeniowy poszerza układ komorowy, uciska i spycha, a nawet prowadzi do zaniku tkanki mózgowej powodując objawy bólowe, senność, złe samopoczucie i zaburzenie koordynacji ruchowej. Ponadto mogą wystąpić drgawki, zaburzenia świadomości, otępienie, zaburzenia wzroku, objawy sugerujące uszkodzenie dróg korowo-rdzeniowych. W skrajnych przypadkach dochodzi do ucisku na pień mózgu, a w rezultacie utraty przytomności, zaburzeń oddychania i krążenia.
Dorota Kozera
Literatura:
1) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.