Objawy źreniczne

Do objawów źrenicznych należy objaw Argylla Robertsona, objaw Adiego, objaw Markusa Gunna, objaw Bella i objaw Hornera.

Objaw Argylla Robertsona

Objaw Argylla Robertsona jest nieprawidłowym odruchem źrenic na światło. Początkowo obie źrenice są takiej samej wielkości, wąskie i zniekształcone. Pod wpływem bodźca świetlnego źrenice nie reagują, są "sztywne". Reakcja na zbieżność i nastawność jest prawidłowa. Objaw ten występuje w przebiegu kiły przebiegającej z zajęciem układu nerwowego, a także cukrzycy, jednak w tym wypadku zwykle po jednej stronie.

Objaw Adiego

Objaw Adiego występuje zwykle jednostronnie. Wyjściowo źrenica jest szeroka i reaguje na bodziec świetlny dopiero po dłuższym oświetleniu. Nieprawidłowość występuje najczęściej przy stanach zapalnych w środkowej części międzymózgowia, uszkodzenia zwoju rzęskowego, nieprawidłowym unerwieniem zwieracza źrenicy, zakażeniem wirusem opryszczki (HSV).

Objaw Markusa Gunna

Objaw Markusa Gunna jest kolejną nieprawidłową reakcją źrenic na światło w postaci osłabionego odruchu w przebiegu pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego.

Objaw Bella

Objaw Bella, czyli odruch powiekowo-oczny objawia się zwrotem gałek ocznych ku górze podczas badania czynnego zamykania powiek przy otwartych biernie (przytrzymywanych przez badającego) powiekach górnych. Za powstanie objawu odpowiedzialne są mięsień prosty górny i skośny dolny oka unerwiane przez nerw trójdzielny (V) i okoruchowy (III).

Objaw Hornera

Objaw Hornera manifestuje się zwężeniem szpary powiekowej, zwężeniem źrenicy oraz głębszym niż prawidłowe osadzeniem gałki ocznej. Objaw jest rezultatem uszkodzenia drogi współczulnej dla oka.