Odwracalne zespoły otępienie

Odwracalne zespoły otępienne związane są przede wszystkim z sytuacjami uleczalnymi. Ich występowanie może być związane z obecnością pierwotnego lub przerzutowego guza mózgu, przewlekłym krwiakiem podtwardówkowym, ropniem mózgu, wodogłowiem komunikującym (zespół Hakima), zaburzeniami endokrynologicznymi (np. hipoglikemia, niedoczynność tarczycy, niedoczynność przysadki, hiperkaclemia, zaburzenia stężenia sodu), niedoborem witamin (np. B12, B6, B1), obturacyjnym bezdechem sennym, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, depresją, działaniem leków (np. neuroleptyków, leków uspokajających, nasennych, przeciwdepresyjnych, przeciwpadaczkowych, anycholinergicznych, przeciw nadciśnieniu, antyhistaminowych, steroidów), zatruciem, przewlekłym zapaleniem opon mózgowych, kiłą, kolagenozą, sarkoidozą czy encefalopatią wrotną.

Największą liczbę ustępowania objawów zaobserwowano w przypadku kiły układu nerwowego. Większość potencjalnie odwracalnych zespołów otępiennych prawdopodobnie rozpoznawana jest zbyt późno.

Dorota Kozera

Literatura:
1) A. Prusiński: "Neurologia praktyczna".
2) T. Sobów: "Otępienia odwracalne - historia koncepcji, krytyczny przegląd badań i praktyczne implikacje kliniczne".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ