Profilaktyka udaru mózgu polega na zapobieganiu pierwszemu oraz powtórnemu udarowi. Należy przede wszystkim leczyć stany zwiększające ryzyko udaru.
U osób z nadciśnieniem duże znaczenie ma osiągnięcie prawidłowych jego wartości za pomocą zmiany stylu życia (zmniejszenie masy ciała, spożycia sodu, ograniczenie spożycia alkoholu, wzrost aktywności fizycznej) oraz stosowania leków obniżających ciśnienie.
Zaleca się stosowanie statyn u chorych z hipercholesterolemią, prawidłowego wyrównania glikemii u osób z cukrzycą, leczenie przeciwzakrzepowe w przypadku migotania przedsionków, wypadania płatka zastawki dwudzielnej, obecności sztucznych zastawek oraz w upośledzonej kurczliwości mięśnia sercowego.
Leki antyagregacyjne powinny być przyjmowane przez każdego chorego po udarze niedokrwiennym lub przemijającym napadzie niedokrwiennym (TIA). Natomiast doustne antykoagulanty (lek przeciwkrzepliwy) nie są wskazane po udarach krwotocznych, ale powinny być stosowane w udarach o etiologii sercowopochodnej.
Dorota Kozera
Literatura:
1) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.
2) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom II.