Udar mózgu

Udar mózgu to zaburzenie czynności mózgu, trwające ponad dobę lub prowadzące do śmierci. Przyczyna udaru mózgu jest pochodzenia naczyniowego.

Tkanka mózgowa jest narządem silnie ukrwionym i jest zależna od ciągłej dostawy tlenu i glukozy z przepływającej krwi. Mózg otrzymuje około 15 proc. wyrzutu sercowego krwi. Przerwanie przepływu krwi na 30 sekund powoduje zaburzenie jego metabolizmu. Niedobór tlenu i glukozy powoduje zaburzenie przekaźnictwa nerwowego, a następnie śmierć komórek nerwowych (neuronów).

Ze względu na czas trwania objawów można wyróżnić zaburzenie czynności mózgu trwające krócej niż 24 godziny. Jest to przemijający napad niedokrwienny mózgu (TIA, transient ischemic attack). Przy objawach ustępujących w ciągu 3 tygodni mówimy o udarze odwracalnym. W pozostałych okolicznościach (obawy trwające dłużej niż 3 tygodnie) mówimy o udarze dokonanym. Kontrola chorego po udarze mózgu powinna odbyć się w 3, 6 i 12 miesiącu, a następnie w odstępach rocznych.

Statystycznie udar mózgu występuje częściej u mężczyzn niż kobiet. Średnia wieku choroby wynosi 70 lat. W Polsce obserwuje się prawie 60 tys. nowych zachorowań rocznie.

Podział udarów mózgu:
- niedokrwienny (80 proc.)
- krwotoczny (krwotok śródmózgowy, krwawienie podpajęczynówkowe)
- żylny

Czynnikami ryzyka są: migotanie przedsionków, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, palenie tytoniu, nadmierne spożycie alkoholu, hipercholesterolemia, otyłość, antykoncepcja, mała aktywność fizyczna, narkomania, zespół bezdechu sennego.

Powikłania udaru mózgu


Do powikłań udaru mózgu należą: zwiększone ciśnienie śródczaszkowe i obrzęk mózgu, napady padaczkowe występujące najczęściej w pierwszej dobie, depresja, zaburzenia emocjonalne, niedożywienie, nieotrzymanie moczu i stolca, odleżyny, kurcze mięśni i wzmożone napięcie mięśniowe, upadki, a w rezultacie złamania, choroba zakrzepowo-zatorowa, zakażenia układu oddechowego i moczowego, zespół bolesnego barku.

Udar żylny


Udar żylny stanowi przyczynę 0,5-1 proc. udarów mózgu. Zmiany zakrzepowe powstają w żyłach mózgu lub zatokach żylnych opony twardej.

Dorota Kozera

Literatura:
1) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.
2) A. Szczeklik: "Choroby wewnętrzne", Tom II.

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ