Zespół Gillesa de la Tourettea

Zespół Gillesa de la Tourettea (zespół Tourettea) jest schorzeniem neuropsychiatrycznym, w którym zaburzeniom ruchowym towarzyszą zaburzenia obsesyjno - kompulsyjne, czyli natrętne i niechciane myśli lub wyobrażenia, które są na ogół przymusowe oraz zawierają irracjonalne treści. Przyczyna choroby jest nieznana, choć rozważa się przyczyny genetyczne.

Zespół Gillesa de la Tourettea częściej występuje u chłopców niż dziewcząt. Początek objawów następuje zwykle około 7 rż. Choroba trwa przeważnie całe życie. Występują okresy zmniejszenia lub nasilenia objawów. Jednak zaobserwowano, że tiki są najbardziej nasilone w okresie dojrzewania.

Objawy zespołu Gillesa de la Tourettea


Do objawów zespołu Tourettea należą tiki (gwałtowne skurcze mięśni) ruchowe i głosowe. Dotyczą zwykle twarzy (mruganie powiekami, grymasy na twarzy), szyi (szarpnięcia głową) i kończyn. Chory może przez krótki czas tłumić występowanie tików, jednak powoduje to wzrost napięcia wewnętrznego, a kiedy hamowanie staje się już niemożliwe następuje nasilony wybuch tików. Tiki mogą przybrać charakter bardziej złożony i występować w formie np. plucia, pociągania nosem, oblizywania się, wąchania, podskakiwania, gestów, dotykania rzeczy, siebie i innych osób.

Do objawów ruchowych dołączyć się również może wydawanie różnych dźwięków tj. chrząkanie, mlaskanie, szczekanie, powtarzanie słów oraz wykrzykiwanie wulgaryzmów w stosunku do innych osób. Jak już wcześniej wspomniano pojawiają się zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia koncentracji, uwagi oraz nadpobudliwość ruchowa.

Diagnostyka zespołu Gillesa de la Tourettea


Rozpoznanie zespołu Gillesa de la Tourettea ustala się na podstawie objawów. W badaniach neuroobrazowych tj. tomografia komputerowa i rezonans magnetyczny obserwuje się zmiany w postaci asymetrii jąder podstawnych (skupienia istoty szarej w półkulach mózgu).

Leczenie zespołu Gillesa de la Tourettea


Leczenie zespołu Gillesa de la Tourettea jest wyłącznie objawowe, które zmniejsza nasilenie tików i polega na stosowaniu klonidyny, klonazepamu, neuroleptyki (risperidon, olanzapina, haloperidol), toksyny botulinowej oraz leków przeciwdepresyjnych. Jeśli jednak objawy są łagodne, nie wymagają leczenia.

Dorota Kozera

Literatura:
1) L.P. Rowland: "Neurologia Merritta", red. H. Kwieciński, A.M. Kamińska.
2) W. Kozubski, P.P. Liberski: "Neurologia".

Ta strona używa plików cookies. więcej informacji.    AKCEPTUJĘ